Kondolencje

Z głębokim żalem i smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci

Ś.P.

Prof. Czesława Banacha

Rodzinie, Najbliższym, Przyjaciołom wyrazy szczerego współczucia i głębokiego żalu składają

Dyrekcja i Pracownicy

Instytutu Nauk o Wychowaniu

CZESŁAW BANACH, urodził się 13 marca 1931 r. w Wojsławicach w powiecie Kazimierza Wielka.
Studia I stopnia odbył w l. 1950— 1953 w WSP w Krakowie. Magisterium eksternistyczne z historii otrzymał w r. 1957, doktorat z pedagogiki w roku 1971, a habilitację z pedagogiki na Uniwersytecie Warszawskim
w r. 1978. Profesorem nadzwyczajnym został w 1988 r.

Pracował w uczelniach: WSP Kraków (1953—1972), UW (1972—1985; docent), WSP Kraków (1989—1995; docent i profesor). Od 2005 r. pracował w Wyższej Szkole Zarządzania i Administracji w Opolu.

Pełnił funkcje: kuratora Okręgu Szkolnego dla województwa i miasta Krakowa (1963—1971), zastępcy kierownika Wydziału Nauki i Oświaty (1972—1977), wiceprezesa ZG ZNP (1977—1980), wiceministra oświaty i wychowania (1980—1985).

Prowadził badania z zakresu organizacji szkolnictwa i reform oświatowych, nauki o szkole, nauki o nauczycielu (pedeutologii) oraz prognozowania rozwoju edukacji w Polsce na tle porównawczym. Kierował także badaniami pedagogicznymi w Polsce (tzw. problemy węzłowe i resortowe).

Jego dorobek naukowy obejmuje 440 pozycji, w tym 13 książek pedagogicznych i 5 tomików aforyzmów. Do najważniejszych publikacji należy zaliczyć: Kształtowanie się planu życiowego i losu absolwentów liceów ogólnokształcących; Modyfikacja i rekonstrukcja planów życiowych uczniów szkół dla pracujących; Oświata polska w latach osiemdziesiątych; Pedagodzy o oświacie i wychowaniu; Polska szkoła i system edukacji — przemiany i perspektywy; Z polską edukacją w XXI wiek; Edukacja — wartość — szansa; Szkoła naszych oczekiwań i marzeń od A do Z.

Do przejścia na emeryturę (1995) prowadził zajęcia z ekonomii, a następnie z pedagogiki (teoria wychowania, organizacja szkolnictwa, reformy systemów edukacyjnych, pedeutologia, zarządzanie i kierowanie oświatą, strategie reform edukacyjnych w Polsce i na świecie). Prace magisterskie z pedagogiki przygotowało pod jego kierownictwem ok. 230 osób. Wypromował 4 doktorów.

W uczelniach, w których pracował, działał aktywnie w ZSP, ZNP.

W l. 1983-1989 był członkiem Prezydium Krajowej Rady Postępu Pedagogicznego. Przewodniczył Międzyresortowemu Zespołowi ds. Kształcenia i Doskonalenia Nauczycieli w l. 1986-1990. Był także redaktorem naczelnym miesięcznika MOiW „Nowa Szkoła” (1984—1990). Był członkiem rad redakcyjnych kilku czasopism pedagogicznych.

Od 1974 r. był członkiem Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN, a od 1996 r. członkiem Komitetu Prognoz „Polska 2000 Plus” przy Prezydium PAN.

Nagrody i odznaczenia: otrzymał wiele medali, odznak i orderów, w tym Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski i Medal KEN.

 

Leksykon Profesorów

Akademii Pedagogicznej
im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
1946-2006